دوست دارم که بپوشی رخ همچون قمرت

تا چو خورشید نبینند به هر بام و درت

جرم بیگانه نباشد که تو خود صورت خویش

چو در آیینه ببینی برود دل ز برت

هیچ پیرایه زیادت نکند حسن ترا

هیچ مشاطه نیاراید از این خوب ترت

بارها گفته ام این روی به هرکس منمای

تا تامل نکند دیده ی هر بی بصرت

آنچنان سخت نیاید سر من گر برود

نازنینا که پریشانی مویی ز سرت

نوشته شده در چهارشنبه 89/7/28ساعت 4:17 عصر توسط فاطمه م ز نظرات ( ) |